فراوانی آنتی بادی های ضد تیروئید در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک در شهرکرد، ۱۳۸۷

زمینه و هدف: سندروم تخمدان پلی کیستیک با چاقی و مقاومت به انسولین همراه است. یافته ها و شواهد نشان می دهد بافت چربی نقشی مهم در ایجاد و پایداری اختلالات موجود در سندروم تخمدان پلی کیستیک دارد. تیرویید نقش بسیار برجسته و چشمگیری در سوخت و ساز بدن به ویژه متابولیسم لیپیدها و کربوهیدرات ها دارد. سندروم تخمدان پلی کیستیک و بیماری های تیروئید با اختلال در کارکرد محور، هیپوتالاموس-هیپوفیز گناد همراهند. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط آنتی بادی های ضد تیرویید و ابتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی دو گروه 54 نفره از زنان 15 تا 45 ساله مراجعه کننده به درمانگاه های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد به روش در دسترس انتخاب شد. و به صورت پی در پی وارد مطالعه شدند. گروه اول (شاهد) افرادی بودند که بر پایه شرح حال، معاینه بالینی و آزمایش های انجام شده هیچ گونه بیماری تیرویید، اختلالات سیستمیک و سندروم تخمدان پلی کیستیک نداشتند و هیچ گونه دارویـــی مصرف نمی کردند. گروه دوم (بیماران) بیمارانی بودند که بر پایه شرح حال، معاینه بالینی و آزمایش های انجام شده هیچ گونه بیماری تیرویید و اختلالات سیستمیک نداشتند ولی دچار سندروم تخمدان پلی کیستیک بودند. آنتی بادی های ضد تیرویید در هر دو گروه اندازه گیری و داده ها به کمک آزمون های آماری کای دو، t و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بین بیماران و گروه کنترل تفاوت معنی داری از نظر شیوع ومقدار آنتی بادی های ضد تیرویید وجود نداشت (05/0p>). میزان تری یدوتیروئید (t3) و تیروکسین (t4) در گروه سندروم تخمدان پلی کیستیک، به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود (05/0p<). نتیجه گیری: به نظر نمی رسد که آنتی بادی های ضد تیرویید در زنان مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک شایع تر و بیشتر از زنان سالم باشد و نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی این بیماری داشته باشند.